อธิบายว่าอย่างไร ? !!! 

 

                   อธิบายตามกรอบกติกาแห่งสมมุติบัญญัติที่ถูกกำหนดและได้รับการยอมรับตามกติกาสากลแห่งโลกอันเป็นที่ยอมรับกันอยู่ 2 ประเด็นคือ การไม่ยอมรับสนธิ สัญญาไทยฝรั่งเศส และการนำอนุสัญญาโตเกียวค.ศ. 1941 มาปฏิบัติให้ปรากฎเป็นจริง เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์เดียวคือการนำมณฑลบูรพา กลับคืนเป็นของประเทศไทยหลังถูก ประเทศล่าอาณานิคมอย่างฝรั่งเศสนำไปยึดครองก่อนถอนตัวออกไป จากภูมิภาคอินโดจีน และทิ้งร่องรอยข้อขัดแย้งไว้ให้สองแผ่นดินเพื่อนบ้านคือไทยกับกัมพูชาขัดแย้งกันเอง อนุสัญญา โตเกียว ค.ศ. 1941 ฉบับนี้นี่เอง....ที่เป็นปมเงื่อนสำคัญและใช้เป็นแก่นแกนหลักในการอธิบายโดยที่ไม่มีใครในแผ่นดินนี้พูดถึงเลย

                 ในขณะที่คนทั้งประเทศเข้าใจเรื่องการตัดสินหรือไม่ตัดสินปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลกภายใต้การดูแลของประเทศกัมพูชาว่าเป็นประเด็นหลักของการต่อสู้กับความไม่เป็นธรรมเรื่อง  การครอบครองดินแดนของ ประเทศเพื่อนบ้านอย่างกัมพูชา  เรา....ขบวนการประชาธิปไตยแห่งชาติ กลับเสนอประเด็นครอบคลุมที่ไม่มีใครเสนอมาก่อนคือเรื่องการทวงคืน “มณฑลบูรพา”
 

                 มณฑลบูรพามีความสำคัญอย่างยิ่ง ต่อการสูญเสียดินแดนให้แก่ชาติอาณานิคมอย่างฝรั่งเศส  ปัจจุบันหมายถึงสองจังหวัดหลักในอดีตคือ “จังหวัดพิบูลสงคราม” (กินอาณาเขตไปถึงพื้นที่บาง ส่วนของลาว เช่นจำปาศักดิ์) และ “จังหวัดพระตะบอง”  ซึ่งรวมถึงเขาพระวิหารและอาณาเขตบริเวณนั้นทั้งหมด ประเด็นการโต้แย้งเรื่องเขตปักปันดินแดน เขตทับซ้อน ฯลฯ ที่ถกเถียงโต้แย้งกัน อยู่เป็นอันตกไป

                 แท้จริงแล้วการทวงคืนมณฑลบูรพาของขบวนการประชาธิปไตยแห่งชาติได้ทำมาก่อนแล้วเมื่อประมาณ 20 ปีที่ผ่านมา ปราชญ์คนสำคัญของแผ่นดิน อ.ประเสริฐ ทรัพย์สุนทร ได้ริเริ่ม เรื่องนี้ไว้ก่อน ขบวนการประชาธิปไตยแห่งชาติภายใต้การนำของเลขาธิการทั่วไปคนปัจจุบัน จึงได้หยิบประเด็นนี้ขึ้นมาสานต่อ ในทันทีที่เกิดข่าวในกัมพูชาว่าฝ่ายค้านกำลังนำเรื่องนี้มาโจมตี ฝ่ายรัฐบาลคอมมิวนิสต์ฮุนเซน และได้ทำหนังสือเตรียมยื่นให้กับสถานทูตกัมพูชาในประเทศไทยตั้งแต่เดือนมกราคม 2551 ก่อนที่จะกลายเป็นข่าวครึกโครมในกลางเดือนมิถุนายน       

                หลักฐานการเคลื่อนไหวเรื่องนี้ปรากฎอยู่ล่าสุดในปี 2531 เป็นบันทึกหนังสือชี้แจงตอบโต้กับนักวิชาการมีชื่อในประเทศไทยหลายคน  ที่ไม่ยอมรับข้อมูลในด้านนี้   (เอกสารโต้ตอบ ระหว่างดร.ชัยอนันต์ สมุทธวณิช และนายไรน่าน อรุณรังษีเลขาธิการขบวนการประชาธิปไตยในขณะนั้นในปี 2531 ) ทำไมคณะธรรมยาตราละทิ้งกรุงเทพและมุ่งสู่อิสานเพื่อทวงคืนมณฑลบูรพาอย่างไม่ลังเล  ?

                  มีคำกล่าวว่า ไม่มีทฤษฎีปฏิวัติก็จะไม่มีการเคลื่อนไหวเพื่อปฏิวัติ  ทว่า...เงื่อนไขประเทศไทยนั้นต่างจากชาติอื่นการเคลื่อนไหวสู่การปฏิวัติประชาธิปไตยของเราเริ่มในจุดที่สูงกว่า สรุปลงตรงประโยคที่ว่า......ถ้าหากไม่มีการปฏิบัติธรรมก็จะไม่มีทฤษฎีปฏิวัติและจะไม่มีการเคลื่อนไหวเพื่อการปฏิวัติ....

                 การเดินธรรมยาตราระยะกว่าร้อยกิโลเมตรท่ามกลางแดด แผดเผาสลับฝนตกเปียกโชกคือการปฏิบัติธรรม !!! เป็นการฝึกตน สะสมกำลัง  เป็นการประกาศการปฏิบัติธรรมตามหลักธรรมของพระพุทธองค์ด้วย  “มรรคมีองค์แปด” ด้วยการเริ่มจาก สร้างความคิดให้ถูกก่อนอื่นใด การเดินต่อไปคือการประกาศความถูกต้องตามกฎเกณฑ์แห่งธรรม   เป็นเงื่อนไขการปฏิบัติธรรมครั้งยิ่งใหญ่ของปวงชนชาวไทย