เนื้อหาในหนังสือ “ธรรมะประชาธิปไตย : กงล้อแห่งธรรม แก้กงกำการเมือง” เขียนขึ้นจากสถานการณ์จริงที่มีข้อเท็จจริง (Fact) รองรับ สะท้อนภาพปัญหาของชาติที่แท้จริงอย่างลึกซึ้งทั่วด้านทั้งในระดับปรากฏการณ์และธาตุแท้ ฉะนั้น เนื้อหาทั้งมวลในหนังสือเล่มนี้จึงไม่ใช่เป็นเพียงความเห็นเท่านั้นแต่เป็นความเห็นถูก (สัมมาทิฏฐิ) มีทั้งหลักวิชาที่มาจากความจริงแท้ (Reality) มีวิชาคือภาพสะท้อนความสัมพันธ์ภายในของสรรพสิ่งและปรากฏการณ์ มีระบบความคิดที่สมบูรณ์ครบถ้วน (System of Thinking) อันเป็นความคิดหรืออุดมการ (Ideology) ที่ประกอบด้วยจุดยืน (Standpoint) และวิธีคิด (Way of Thinking) ซึ่งมีทั้งทฤษฎี(Theory) แนวทาง (Line) หลักนโยบาย (Program) นโยบาย (Policy) มาตรการ (Measure) วิธีการ (Means) ยุทธศาสตร์ (Strategy) และ ยุทธวิธี (Tactic)

             การแก้ปัญหาชาติด้วยมรรควิธีแห่งธรรมะและประชาธิปไตยอย่างครบถ้วนครอบคลุมทั้ง “คนและสังคม” (Man & Society) คือ ด้านบุคคลนั้นเดินตามระบบมรรคมีองค์ ๘ โดยเริ่มแก้ที่ความเห็นก่อนอื่นทั้งสิ้น สอดคล้องกับระบบความคิดของวิทยาศาสตร์สังคม (Social Science) ที่จะต้องแก้ไขปัญหาจุดยืนก่อนอื่นทั้งสิ้น (ถ้ายังมีปัญหานี้) โดยการปฏิบัติโมกษธรรม ส่วนด้านสังคมนั้นแก้ปัญหาตามระบบสังคม ซึ่งมี ๓ ด้าน คือ ด้านการเมือง ด้านเศรษฐกิจ ด้านวัฒนธรรม โดยแก้ไขด้านการเมืองที่เป็นด้านนำก่อน แล้วจึงไปสู่ด้านเศรษฐกิจที่เป็นรากฐานและด้านวัฒนธรรมที่เป็นผลพวงภาพสะท้อนเป็นลำดับไปคือ แก้ปัญหาการเมืองที่เป็นปัญหาพื้นฐานที่สุด คือ ปัญหาระบอบหรือปัญหาประชาธิปไตย นั่นเอง   

            ประสานโมกษธรรมเข้ากับการเมืองแก้ปัญหาทั้งคนกับสังคมอย่างสัมพันธ์กัน คือ เริ่มจากการแก้ปัญหาจุดยืนของคนที่คิดจะแก้ปัญหาชาติก่อนโดยการปฏิบัติโมกษธรรม แล้วจึงไปแก้ปัญหาความคิดโดยเปลี่ยนความเห็นผิดมาสู่ความเห็นถูก คือ เปลี่ยนจากความเห็นว่าปัจจุบันคือ ระบอบประชาธิปไตยมาเป็นปัจจุบัน คือ ระบอบเผด็จการรัฐสภา แล้วลงมือแก้ปัญหาระบอบโดยสร้างประชาธิปไตย และ จะสร้างประชาธิปไตยได้จะต้องแก้ปัญหาความสามัคคีก่อนซึ่งเป็นการแก้ปัญหาประชาธิไตยมาตรการแรก คือ ตั้งรัฐบาลสามัคคีธรรมแห่งชาติ หรือรัฐบาลแห่งชาติ แล้วจึงลงมือยกเลิกระบอบเผด็จการรัฐสภาสร้างระบอบประชาธิปไตย โดยใช้นโยบายสร้างประชาธิปไตย เป็นเครื่องมือของรัฐบาลแห่งชาติหรือรัฐบาลเฉพาะกาล ไม่ใช้รัฐธรรมนูญเป็นเครื่องมืออีกต่อไปแต่ใช้รัฐธรรมนูญเป็นเครื่องมือรักษาประชาธิปไตยไว้ต่อไป โดยสรุปคือ แก้ปัญหาชาติอย่างเป็นระบบนั่นเอง นี่นคือ เริ่มจาก...แก้ปัญหาจุดยืน...ไปสู่...แก้ปัญหาความเห็น...ไปสู่แก้ปัญหาระบอบ...ไปสู่...แก้ปัญหาการเมือง ปัญหาเศรษฐกิจ และ ปัญหาวัฒนธรรม โดยแยกออกเป็นการแก้ปัญหาสังคมด้วยการแก้ปัญหาระบอบ และ แก้ปัญหาการเมือง เศรษฐกิจ วัฒนธรรม

            การประสานโมกษธรรมเข้ากับการเมือง คือ การประสานอริยสัจเข้ากับปัญหาของประชาชนอันเป็นการนำเอาโมกษธรรมมาแก้ปัญหาให้แก่ชาติและประชาชนด้วยการนำเอาพระบรมราโชบายสถาปนาการปกครองแบบประชาธิปไตย ของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ ๗) ที่ทรงสืบทอดมาจากพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ ๕) ผู้ทรงเป็น “พระบิดาแห่งประชาธิปไตย” มาประยุกต์เข้ากับโมกษธรรมอันเป็นการกลับไปสู่สภาวธรรมเดิมแท้อันเป็นความจริงแท้สูงสุด (Ultimate Reality) ดังต่อไปนี้

             ทุกข์ คือ ความยากจนทุกข์ยากเดือดร้อนของประชาชน
             สมุทัย คือ “ตัณหาของนักกการเมือง”
             นิโรธ คือ ความดับซึ่งตัณหา
             มรรค คือ ปฏิบัติมรรคมีองค์ ๘ ประการ

        เมื่อพระภิกษุช่วยนักการเมืองให้ปฏิบัติโมกษธรรมอันเป็นต้นเหตุทางความคิดได้ระดับหนึ่งและสอนประชาธิปไตยให้นักการเมืองรู้จริงจึงทำให้นักการเมืองมีจุดยืนเห็นแก่ส่วนรวมมีความรู้ประชาธิปไตยก็จะมองเห็นว่าปัจจุบัน เมื่อระบอบเผด็จการรัฐสภาเป็นต้นเหตุทางการเมืองและเห็นว่าระบอบประชาธิปไตยเป็นเหตุแห่งความเจริญมั่งคั่ง แล้วจึงลงมือยกเลิกระบอบเผด็จการรัฐสภาสร้างระบอบประชาธิปไตย คือ แก้ปัญหาที่ต้นเหตุทางความคิด และต้นเหตุทางการเมืองอันเป็นต้นเหตุแห่งทุกข์ของประชาชน นั่นคือ ธรรมะและประชาธิปไตย ธรรมะคือโลกกุตรธรรม ประชาธิปไตยคือโลกิยธรรม ซึ่งเป็น “การยกระดับการต่อสู้เพื่อให้มีการบัญญัติ พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติในรัฐธรรมนูญมาสู่การใช้พระพุทธศาสนาแก้ปัญหาชาติ”

          ธรรมะประชาธิปไตยอันเป็นรูปธรรมของการประสานโมกษธรรมเจ้ากับการเมืองเป็นการปฏิวัติระดับสูงสุดของมวลมนุษยชาติเหนือกว่าลัทธิทางศาสนาและลัทธิทางการเมืองทั้งปวง คือ มนุษยปฏิวัติ (Human Revolution) ที่ปฏิวัติทั้งจิตใจลักษณะนิสัยใจคนไปพร้อม ๆ กับการปฏิวัติสังคม (Man & Society Revolution) อันเป็นการนำพาโลกก้าวขึ้นสู่ยุคหลังประวัติศาสตร์สมัยใหม่ซึ่งเหนือกว่าอุดมคติของลัทธิทั้งปวง โดยประเทศไทยนำโลกสมกับเป็นศูนย์กลางพระพุทธศาสนาของโลก    

 

             พระมหาบุญถึง ชุตินธโร

             วัดตะล่อม แขวงคลองขวาง 
             เขตภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร
             มิถุนายน ๒๕๕๒